สำหรับแมลงหางดีด จัดเป็นแมลงโบราณที่เก่าแก่ที่สุดในโลก โดยหลักฐานการค้นพบซากฟอสซิลในยุคดีโวเนียน (Devonian) ประมาณ 411.5 ล้านปีก่อน สามารถปรับตัวครอบครอบระบบนิเวศต่างๆได้ดี ตั้งแต่ชายฝั่งทะเลขึ้นไปตามระบบนิเวศป่าบนบก ในดิน ผิวน้ำหรือแม้แต่บนเรือนยอดต้นไม้ และยังสามารถพบแมลงหางดีดได้ในบริเวณภูมิประเทศแบบสุดโต่งได้ด้วย เช่น ปากปล่องภูเขาไฟ ทะเลทราย ขั่วโลก ยอดเขาสูง (เช่นยอดเขาเอเวอเรสต์) หรือในถ้ำมืดและลึก เป็นต้น แมลงหางดีดเป็นแมลงขนาดเล็ก ประมาณ 0.2-10 มิลลิเมตร ไม่มีปีก โดยทั่วไปมีรูปร่าง 2 แบบ คือแบบยาวเรียว (elongated) และกลมรี (globular) ลักษณะที่ทำให้แมลงหางดีดแตกต่างจากแมลงทั่วไป คือ มีรยางค์หางส่วนท้ายที่ใช้ในการกระโดดหรือดีดตัว และมีติ่งที่ยื่นโผล่มาจากท้องปล้องแรก มีหน้าที่ในการควบคุมความสมดุลของของเหลวในร่างกาย และยังช่วยในการยึดเกาะ ซึ่งแม้เป็นสัตว์ที่มีขนาดเล็ก แต่มีความสำคัญอย่างมากต่อระบบนิเวศ เพราะมีบทบาทในการย่อยสลายซากอินทรีย์สารต่าง ๆ ทั้งพืชและสัตว์ ทำให้เกิดการหมุนเวียนของธาตุอาหารต่าง ๆ และยังช่วยปรับโครงสร้างของดิน นอกจากนี้ยังทำหน้าที่สำคัญในระบบห่วงโซ่และสายใยอาหาร เพราะแมลงหางดีดเป็นได้ทั้งผู้ล่า จึงสามารถควบคุมการแพร่กระจายของสัตว์/พืชอาหารขนาดเล็กต่าง ๆ เช่นโปรโตซัว หนอนตัวเล็ก โรติเฟอร์ แบคทีเรีย รา และสาหร่าย ในขณะเดียวกับก็เป็นเหยื่อแก่สัตว์อื่น ๆ ในระบบนิเวศ เช่น มด แมงมุม แมงป่องเทียม ด้วง เป็นต้น แมลงหางดีดยังมีความสามารถในการช่วยแพร่กระจายเชื้อรา ดังนั้นแมลงหางดีดที่อาศัยอยู่ในดินจึงช่วยให้เกิดการกระจายของเชื้อราซึ่งมีการอาศัยแบบปฏิสัมพันธ์กับพืช แมลงหางดีดยังสามารถใช้เป็นดัชนีวัดคุณภาพของดินและการเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศรวมทั้งการปนเปื้อนของโลหะหนักและมลพิษในดินได้ด้วย อย่างไรก็ตาม แมลงหางดีดบางกลุ่มอาจทำลายพืชพันธุ์ทางการเกษตรและสร้างความเสียหายให้กับเห็ดในโรงเพาะเห็ดได้เช่นกัน